1- Hakaikinin tenevvüüne işaret için, bazı mücessem hurufatını elmas ve zümrütle ve bir kısmını lü’lü ve akikle ve bir taifesini pırlanta ve mercanla ve bir nevini altın ve gümüşle yazdı.

Temsilde anlatılan bu Kuran, ileride geleceği üzere kâinat kitabıdır. Temsildeki Kuran’ın harflerinin bir kısmının elmas ve zümrütle, bir kısmının inci ve akikle, bir kısmının pırlanta ve mercanla ve diğer bir kısmının da altın ve gümüşle yazılması şu manaya gelmektedir:
Temsildeki Kuran’ın harfleri gibi, bu kâinat kitabının harfleri olan mahlûkların kıymetleri de birbirinden farklıdır. Mesela, insan, elmas ve pırlanta ile yazılmış bir kelime gibidir. Bir hayvan ise inci ve akikle yazılmıştır. Yani insana kıyasla daha kıymetsizdir. Bitkiler ise hem insana ve hem de hayvanlara kıyasla daha az kıymettedir. O halde bitkiler gümüşle yazılmış gibidir. Cemadat dediğimiz cansız varlıklar ise, mezkûr üç taifeye kıyasla daha aşağıda olup, kıymetleri daha azdır. O halde cemadat sanki mercanla yazılmış gibidir.
Aynı mukayeseyi insanlar hakkında yaptığımızda, Peygamber Efendimiz (sav) elmas ve pırlanta ile yazılmış bir kelime-i kudsiyedir. Yani o kıymettedir ve bu kâinat kitabının en kıymetli kelimesidir. Diğer insanlar ise, Allah-u Teala’nın esma-ül hüsnasına yaptıkları ayinedarlık nisbetinde bir kıymet alırlar ve bu ölçüde bir değer kazanırlar.
Ne mutlu, bu kitab-ı kâinatın pırlanta ve elmas ile yazılmış kelimelerine!