18-) Hamisen: Mistar-ı kader üstünde kalem-i kudretiyle yazılan mektubat-ı Rabbaniyeyi mütalaa makamında tefekkür ve istihsan vazifesine başladılar.

“Mistar-ı kader” tabiri mecaz bir ifadedir. Mistar, yazı yazarken satırları doğru gösterebilmek için lazım olan çizgileri yapmaya yarayan alettir. Demek mistar-ı kader, kader defterinin çizgileri manasında mecaz bir ifadedir. İşte bu çizgiler üstünde, kudret kalemi işlemiş ve her bir mahluk âdeta Rabbani bir kitap hükmüne getirilmiştir. Bu Rabbani kitaplarda da Cenab-ı Hakk’ın esma-ül hüsnası ve sıfat-ı kemaliyesi yazılmıştır.
İşte bu makamda insanın vazifesi şudur:
• Rabbani kitaplar hükmündeki mahlukatı mütalaa etmek,
• Bu mütalaa ile o kitaplarda yazılmış olan esma-ül hüsnayı ve sıfat-ı ulyayı tefekkür etmek,
• Bu tefekkür neticesinde istihsan vazifesini eda etmektir.
İstihsan: Beğenmek ve güzel bulmak demektir. İstihsan vazifesi ise, hem Rabbani mektup hükmündeki o mahlukları beğenmek ve hem de o mektupta yazılı olan esma ve sıfat-ı İlahiyeyi güzel bulmaktır. Yani bir çiçeğe baktığında “Ne güzel yapılmış!” demeli ve o çiçekte tecelli eden esma-i İlahiyenin güzelliğini ikrar ve tasdik etmeli.