32-) Beşincisi: Nasıl bir asker, padişahından aldığı türlü türlü nişanları resmi vakitlerde takıp padişahın nazarında görünmekle onun iltifatât-ı âsârını gösterdiği gibi, sen dahi esma-i İlahiyenin cilvelerinin sana verdikleri letaif-i insaniye murassaatıyla bilerek süslenip o Şahid-i ezelînin nazar-ı şuhud ve işhadına görünmektir.

Burada anlatılmak istenen mana, Allah-u Teâlâ’nın ahlakıyla ahlaklanmaktır. Şöyle ki:
Mesela Cenab-ı Hak Halim’dir. Suçlulara gücü yettiği hâlde hemen ceza vermez ve onlara mühlet verir. O hâlde insan da Halim olmalı ve bu ismin nişanını takarak kendisine karşı işlenen suçlara hemen ceza vermemeli ve bu nişan ile kendini Şahid-i ezelî olan Allah’ın şuhuduna arz etmelidir.
Yine Cenab-ı Hak Gafur’dur, günahları bağışlar ve affeder. O hâlde insan da bir ayna olmalı, Gafur isminin nişanını takmalı ve affedici olarak kendini Zat-ı ezelînin şuhuduna arz etmelidir.
Yine Cenab-ı Hak Settar’dır, ayıpları örter; Kerim’dir, kullarına cömertçe ihsanda bulunur; Rahim’dir, mahlukatına acır ve şefkatle muamele eder; Sabur’dur, acele etmez…
O hâlde insan da settar olmalı, ayıpları örtmeli; kerim olmalı, cömertliği ahlak edinmeli; rahim olmalı, mahlukata Allah hesabına merhamet ve şefkat göstermeli; sabur olmalı, acele etmemeli ve sabretmeli…
Sözün özü: İnsan, Allah-u Teâlâ’nın isimlerini ahlak edinmeli ve o güzel isimlerin nişanlarıyla kendisini Cenab-ı Hakk’a arz etmelidir.
Belki daha basit ifadeyle insan, “fenafillah” makamına çıkarak Allah’ta fâni olmalıdır.